nembargantes.

Chega de novo dito momento, fico calada unha milésima de segundo, ti volves toparte coa miña mirada,unha vez máis. Dito momento na nosa vida en que eu collo o tren na rúa Foubourgs Saint Honoré e ti choras sen parar, un home chorando non é un home dirían algúns, eu limitome a tan só pensar sen dicir nada, pensar nos numerosos bicos nas numerosisimas tardes ficando o carón do Sena, en ti e en min en que xamais haberá máis ese nosoutros.
M.