¡toléalle!

A media noite sin ti,ou con tigo,corro polas rúas que coñezo,choro por aceras momentaneas ó olvido,e busco un lugar donde as lágrimas sexan prohidas para os tolos, e os sorrisos para a xente  con pouco de olvidadiza,¿vés?,caín de novo donde os choros chegan ao corazón e ti sigues parada sen máis,só a choiva resgardando o que realmente non nos dicimos e saloucos ó amencer da media noite,¡naiciña miña!, non nos serve de nada apurar o nunca dito a estas horas do mundo no que a  xente que non separa a man do peito e que tropezá cos erros dos demais, xa leva horas cantando na súa cama...solo respira e corramos rúas incertas de valor e raiñas no chán.