asociame a mi propia anarquía,a algo utópico y a (son)reir.
jueves, 14 de abril de 2011
efímera como o teu sorriso.
Crín millóns de veces que a felicidade plena é dolorosamente difiicil de conseguir...eu non quero atopala esa felicidade plen é para os que se conforman eu busco a felicidade de cada momento a efímira.
No hay comentarios:
Publicar un comentario